Terug naar Malaga

De fiets heeft het gered! En ik ook. Maar van de fiets is het een grotere prestatie. Hij werd steeds luidruchtiger. Als je uit Torremolinos komt en je hoeft normaal gesproken alleen maar een stukje over de boulevard af te leggen, of in de zomer van kroeg naar kroeg te slingeren, dan ben je nu, niet alleen uit je winterslaap gehaald, maar ook nog eens heel erg op de proef gesteld. Tot 2x toe, zwaar onder de bagger met grof geweld, de brandslang, weer schoongespoeld. Dat ketting en derailleur daar niet van opknappen snap ik wel en begon ik ook steeds meer te horen. Maar we bleven allebei ons best doen om de relatie goed te houden.

Om 9.00 uur vertrek ik en beloof plechtig dat als ik nog eens in de buurt kom, ik zeker weer even langs kom. Al is het alleen maar voor een kop thee, zegt Julie. Zoek je een vakantiebestemming in een prachtig natuurgebied, met overnachting in een eveneens prachtig gelegen rural, ook voor een camperplaats, dan kan ik je Casa La Paz van harte aanbevelen: https://casalapazelchorro.com/

Als afscheidsgroet van El Chorro krijg ik nog even een schitterend zicht op de omgeving bij zonsopgang. Zie de foto.

Ik kom uit de bergen en ga naar de zee. Vandaag dus, voor de verandering, veel laagtemeters. Het is nog maar net middag als ik in Torremolinos aankom. Ik ruil de fiets weer voor borg en koffertje, dat ze voor mij in bewaring hebben gehouden. Torremolinos is leuker nu het niet regent, zoals bij aankomst, maar is duidelijk een plaats waar ik niets te zoeken heb. Ik loop nog wel even naar de overkant van de straat om een foto te maken van strand en zee. Op het strand een handjevol mensen, waaronder 2 jongens in zwembroek én…. ze zijn net hun fiets op slot aan het doen. Duidelijk geen gehuurde Torremolinos fietsen, maar bepakt en bezakt, zoals ik dat zelf ook zo goed ken. Het zijn bikepackers, want zo heten wij, weet ik sinds kort. Natuurlijk spreek ik ze aan. Het zijn Denen, één van de jongens 19 jaar, de andere iets ouder. Het zijn de laatste dagen van hun fietstoer, voor ze weer naar huis vliegen. Ze zijn begonnen op de Noordkaap, door Noorwegen, Zweden, Duitsland, Tsjechie, Slowakije, Oostenrijk, Italië, Spanje, oversteek naar Marokko en weer terug via Gibraltar naar Spanje. Ze zijn 110 dagen onderweg geweest en hebben 10.000 kilometer afgelegd! Je zult op je 19e al zo’n ervaring rijk zijn! Ik krijg nadrukkelijk het advies om ook eens in Marokko te gaan fietsen. Staat nu samen met Cuba (eerder advies van een enthousiast fietsster) genoteerd op mijn lijstje. Maar eerst even de Europese hoofdsteden.

Komend voorjaar en zomer hoop ik er daar weer een aantal vanaf te kunnen strepen. Hoe ouder, hoe gekker! Ik hoop in een aantal maanden naar en door de Baltische staten te fietsen. Het is maar een plan en of het uitgevoerd wordt hangt van vele factoren af. Niet in de laatste plaats mijn gezondheid. Ik ben me er van bewust dat ik mij wel heel erg gelukkig mag prijzen met een goede gezondheid. Ik doe mijn best het zo te houden.

Al was het maar een weekje om het fietsen niet te verleren; het is fijn om ’s avonds hier dan weer even mijn verhaal kwijt te mogen. Dank voor de reacties, die ik zo enorm waardeer!

Tot april of mei!

Voor nu: Feliz Navidad!