En weer terug

Vanmorgen mijn riante appartement in Ronda weer verlaten. Terug naar El Chorro, wat mijn thuisbasis gedurende deze vakantieweek geworden is. Ik fiets met een omweg, want ik ga eerst naar Setenil de las Bodegas. Dit is een dorp waar een deel van de huizen in grotten gebouwd is. De zon schijnt en dat blijft de hele dag zo! Als het zo’n beetje koffietijd is vind ik een mooi plekje op een stenen muurtje met een prachtig uitzicht. Ik wil net mijn thermoskan tevoorschijn halen als ik zie dat aan de overkant een café is, dus zal ik daar de koffie gaan halen. Misschien omdat het zaterdag is, maar de mannen aan de bar zitten zonder uitzondering allemaal met een borrel voor hun neus. Wodka, als ik het zo in moet schatten. Ik gebaar en zeg tegen de barman in het Engels dat ik de koffie mee naar buiten neem, naar dat muurtje. En bedenk dat het eigenlijk raar is dat ik dat in het Engels zeg. Het is duidelijk dat hij geen woord over de grens spreekt, dus kan ik net zo goed Nederlands tegen hem spreken. Hij vindt het in elk geval allemaal best: het is mijn koffie tenslotte!

In Setenil aangekomen ervaar ik de beperkingen van reizen per fiets. Je kunt een wandeling maken door het dorp, maar om nou met al mijn bagage rond te gaan sjouwen? Ik houd het maar bij wat foto’s van het straatje met de in rotsen gebouwde huizen die allemaal intussen zijn ingericht als restaurant. Zoals zoveel toeristische trekpleisters lijkt ook hier de belangrijkste attractie eten en drinken te zijn.

Nog een kilometer of 10 klimwerk, maar dan begint het grote afdalen; dat heb ik dus gisteren allemaal moeten klimmen. Geen wonder dat ik ’s avonds moeite had met de trappen naar mijn appartementje. Ik kom ook weer terecht op Ferrari-road. Bij terugkomst heb ik een uitgebreid gesprek met Julie en Glyn en hoor ik dat er iets met een bijeenkomst van Ferrari bezitters in de buurt is. Vandaar dat ik er vandaag zomaar 8 achter elkaar zag rijden. Er zijn dagen dat ik er geen één tegenkom.

Ik heb in het dorp wat inkopen kunnen doen bij de lokale supermarkt. Die was open en daar had ik geluk aan. Openingstijden hangen namelijk sterk af van de stemming van de eigenaresse. Ik heb geen zin om vanavond weer de donkere rit naar het dorp heen en weer te maken, dus mijn menu bestaat uit toast, Griekse yoghurt, een appel en mariakaakjes.