Paulien

Op deze plek hoort een ode aan Paulien. Het waarom wordt later duidelijk.

Paulien en ik hebben elkaar 3x ontmoet, waarbij zij ook de tweede en derde keer geen idee had wie ik was. Zal mij ook de vierde keer weer netjes voorstellen.

Ter voorbereiding op mijn fietstocht van 2017 naar Boedapest bezocht ik een informatiemiddag over de Limes route. Deze route voert de fietser onder andere via de Donau naar Boedapest en gaat daarna nog veel verder om te eindigen bij de Zwarte Zee. Ik had een dubbele agenda. Ik wist heel zeker dat ik naar Boedapest ging fietsen, maar wist nog niet dat ik dat alleen zou gaan doen. Behalve informatie over de route hoopte ik dan ook misschien een fietsmaatje te treffen.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat onder het fietsersvolk zich ook veel vreemde snuiters bevinden. Ik niet. En Paulien ook niet. Dat zagen wij die middag wel aan elkaar af, dat is althans mijn lezing. Paulien kan zich hier waarschijnlijk niets van herinneren. Enfin, we zochten elkaar op en informeerden naar elkaars plannen. Paulien vroeg: “fiets je alleen”? En op mijn antwoord waarschijnlijk wel: “dat is ook de beste manier”. BAM, daar ging mijn hoop op fietsgezelschap. Wel wisselden we e-mailadressen uit en volgden het reisverslag van onze respectievelijke tochten. Zij gebruikte daar toen, net als ik, deze website voor. Recent legde zij op een informatieavond voor leden van Europafietsers aan iemand uit dat dit een wat gedateerd platform is om reisverslagen en foto’s te delen. Waarvan akte!
Waar ik bij Boedapest de eindstreep trok, volgde zij wel de soms barre Limes tocht verder door Roemenië naar de Zwarte Zee.

Het meest bizarre moment waarop wij elkaar troffen was tijdens de Dam tot Dam loop. Ik liep met Angeline toen ik aan mijn fietstocht naar Rome memoreerde. Dat was juist op het moment dat we, hiervan natuurlijk onwetend, achter Paulien liepen. Hierop draaide zij zich om en zei: “wat hoor ik? Op de fiets naar Rome?”

Dit jaar is Paulien, zo ongeveer gelijktijdig met mij vertrokken. Zij ergens vanuit Noord-Frankrijk op weg naar Rome. Te voet! Zij is inmiddels voor verslaglegging overgestapt op het modernere Polarsteps, maar we volgen elkaar op de voet, respectievelijk pedaal. En wat heb ik mij vaak kunnen bemoedigen aan haar woorden. Zoveel herkenning ook. Waar zij zegt: “een veel terugkerende gedachte is (in moeilijke omstandigheden, red.): alles gaat voorbij” is mijn variant: ‘kom op Vaalburg, dat kun jij heus wel!’. Bedenk dat fietsers wat minder filosofisch zijn ingesteld dan pelgrimerende wandelaars! Maar ook delen we, mede door ervaring, het groeiend vertrouwen dat alles zich op het juiste moment oplost.

Beide zijn we aan de laatste loodjes toe. Daar houdt het vergelijk op dit moment even op. Ik baseer me op haar verhalen als ik toch al concludeer dat het heel wat meer moed, vertrouwen én doorzettingsvermogen vergt om een lange tocht te gaan wandelen, dan wanneer je rondtoert op een bagage dragende fiets. Maar waar ik nu hooguit de regenjas bij de hand moet houden heeft zij het loodzwaar in die Italiaanse hitte.

Paulien, houd vol en houd moed deze laatste dagen. Vanaf deze plek een hele diepe buiging!