Pelgrims

Het lijkt misschien alsof ik voor de voortgang van mijn fietstocht niet gebonden ben aan tijd, maar dat is niet helemaal waar.

Vrijdagavond heb ik namelijk een date in de Pyreneeën. De ontmoetingsplaats ligt nog niet vast. Dat kan Laruns zijn aan Franse zijde of Sabiñanigo aan de Spaans kant. En daar tussen zit dus een pyrenee. En daar moet ik overheen. Ik heb bij voorkeur die klim, waarover later meer, al op vrijdag gehad. Maar daarvoor is het van belang dat ik vandaag een lange afstand afleg. In het deel van Landes waar ik vandaag fiets is het landschap voornamelijk vlak met kaarsrechte wegen. Bij uitstek dus geschikt om een flinke vordering te maken.

Vandaag heb ik, om een beeld te geven, de hele dag kris kras door de Haarlemmermeer gefietst. Voor de belasting van mijn benen prima, maar qua omgeving niet spectaculair. Ik heb voor de hele Haarlemmermeer hier alvast de kerstbomen zien staan en dat was het dan ook wel. Om de motivatie op peil te houden heb ik al gauw vanmorgen mijn meegebrachte oortjes tevoorschijn gehaald. Zit ik daar, ergens in Zuid-Frankrijk, op de fiets ineens lekker naar Radio 10 te luisteren, alsof ik gewoon op weg ben naar mijn werk.

Tegen het eind van de ochtend krijg ik een fietser voor me in beeld. De weg is lang, de weg is recht, en ik zie hem al van verre. Langzaam loop ik op de fietser in en herken een soortgenoot, bepakt en bezakt dus. Ik zie dat hij een bordje als 'kenteken' achter op zijn fiets heeft met in vier talen de tekst "Vrede zij met U" (zie foto). U heeft een mooie boodschap voor me begin ik het gesprek met hem. Het is de Pakistaanse Samson uit België. Hij fietst ook de Jacobsroute en is, anders dan ik, wel op weg naar Santiago. We rijden net een dorp in en ik zeg dat ik een restaurant zoek. Hij heeft al gegeten, dus we rijden even een rustig pleintje op. We maken wat foto's van elkaar en wisselen van telefoon om zo ook een foto van onszelf te hebben. Die zijn er niet veel als je alleen reist en niet veel op hebt met selfies. We hebben het even over de ervaringen met de fietsroute so far en ik zeg dat ik met name het deel direct na Poitiers zwaar vond. U heeft geen batterij, vraagt hij? Het duurt even voor ik het begrijp, ook omdat ik denk dat hij naar mijn GPS wijst ipv mijn fiets. Nee, ik heb geen electrische fiets. Aha, kijk, ik wel en ja er waren veel heuvels en dalen!
Ik vraag hem naar zijn motivatie voor deze tocht, waarvan ik natuurlijk wel een vermoeden heb. Hij overdenkt en is dankbaar voor alles wat hij in zijn leven mee heeft mogen maken, maar ook voor wat hij niet mee heeft hoeven maken. Wat een mooie overpeinzingen zal dat geven. Ook overdenkt hij wat hij in zijn leven niet goed gedaan heeft. Ik stel hem voor om ook even een gedachte te wijden aan wat hij wél goed gedaan heeft, maar ik weet niet of hij dat ter harte neemt. Tien minuten later, het restaurant werd niets (maandag hè, dan wordt er niet gegeten), zit ik met een baguette op een bankje in een parkje in het gezelschap van een pelgrim gangster te voet. Ik heb wel genoeg geestelijke bagage voor vandaag, dus we houden het bij wat informatieve wetenswaardigheden.

Het vlakke land met rechte wegen en dennenbomen trekt blijkbaar niet veel toeristen, dus zijn er weer geen campings. In de Chambre d'Hôte kan ik ook eten en zit als een pseudo Française met een glas rode wijn voor mij aan tafel met 4 Fransen en eet ik canard.