Ronda

Vandaag maar weer een stukje fietsen.

De plannen voor vandaag en komende dagen wisselen constant. Tot Julie, mijn gastvrouw, enthousiast meldt dat de Caminito vandaag al weer open gaat. Ik overleg met haar: als ik zondag dan eindelijk het Koningspad wil lopen, zou ik dan eventueel vanaf zaterdag weer 2 nachten bij hen kunnen boeken? Ze twijfelt, heeft niet altijd up-to-date informatie over de reserveringen via booking.com. We spreken onze gemeenschappelijke aversie tegen booking.com even naar elkaar uit en bedenken dat ik eerst accommodatie moet zien te vinden voor ik een ticket boek voor de Caminito.

Het valt niet mee om iets te vinden wat passend is qua prijs (dat vooral) en grootte; een vakantiewoning voor 10 personen lijkt me wat te gek.

Julie meldt zich weer. En zegt: we gaan het als volgt doen: jij fietst morgen naar Ronda en komt zaterdag weer teruggefietst, zoals je van plan was. Ik heb je kamer geblokt op booking.com. We laten deze nu in tact, zodat ik er ook geen werk aan heb. Jij komt zaterdag weer terug, maar moet alleen maandag weer tijdig vertrekken omdat er dan weer nieuwe gasten komen. Mijn voorstel om dan ook de niet aanwezige nacht te betalen maakt geen schijn van kans, zoals ook mijn poging voor een vergoeding voor hun reddingsactie gisteren resoluut van de hand gewezen werd. Wat is het bijzonder om maar weer bij zulke aardige mensen terechtgekomen te zijn.

Vanmorgen eerst wat moed moeten verzamelen om te vertrekken. Het regent weliswaar niet meer, maar het is koud en nat. Maar zodra ik het dorp uitrijd zie ik de zon op de rotswanden schijnen, ruik ik het bos, de geur van houtvuur en hoor ik de vogels. Dat het hier heel mooi is getuigen ook de vele campers en bussen met toeristen die dezelfde weg volgen als ik. Ik bedenk hoe jammer het is dat je dit alles alleen maar ziet vanachter het glas. Ik ervaar het “multi sensorisch”. Later op de dag komt er nog een moment waarop ik best even had willen ruilen. Op een ogenblik waarop er even een tijdje geen voertuigen in de buurt zijn geweest, zie ik ineens verderop een ree met een jong op de weg, die me nieuwsgierig aanstaren. Ze wachten niet af tot ik eindelijk mijn telefoon heb opgediept uit één van de tassen. Maar mijn geduld wordt beloond, ze steken toch nog een keer de weg over terwijl ik mijn telefoon nog in de hand heb. Als je heel goed kijkt op de foto van het asfalt, zie je moeder nog. Oké, als je naar de Waterleidingduinen gaat struikel je over hun familie, maar hier is het leuk.

Het grootste deel van de fietstocht is helaas over een druk bereden provinciale weg. Wel heerlijk bagger- en kuilenvrij asfalt. Om 3 uur kom ik in Ronda aan. Ik heb een appartement geboekt waarvoor ik eerst met een code een deur moet openen om een centrale hal binnen te komen, dan een code om het appartementendeel te kunnen betreden en tenslotte een code om het kastje waarin de sleutel van mijn appartement zit te openen. Met de sleutel in de hand voel ik de euforie alsof ik mezelf uit een escaperoom bevrijd heb. Bovendien ben ik net op tijd om te kunnen douchen, omkleden, haar fatsoeneren en een knop in mijn hersens om te zetten voor…. een sollicitatiegesprek via Teams.

Vanavond en morgenochtend tijd om rond te kijken in Ronda. Ik hoef maar een paar stappen te zetten om vanavond de verlichte Tajo de Ronda te zien en morgen nog eens bij daglicht. Volgens mij heb je het daarmee dan ook al gelijk zo’n beetje gehad in Ronda. Nieuw-Vennep heeft meer musea!

Samenvatting van de dag:

Minpunt:  een dag fietsen onder tijdsdruk, immers ruim voor 4 uur aan moeten komen, is NIET LEUK. Zeker niet als je dacht te weten dat het hoogste punt ongeveer op ruim 600m was, maar daarna nog bijna 300 hoogtemeters te gaan zijn. En ook niet als het net nationale “kijk-mij-eens-met-mijn-Ferrari-en-hoe-hard-ik-ermee-kan” dag is. Maar ik heb mijn speciale lampje aan, waarmee ik op meer dan 100m afstand zichtbaar ben en ik rijd aan het kantje!

Pluspunt: de schoonheid van het natuurpark Desfiladero de los Gaitanes. Nog een pluspunt: door die extra hoogtemeters in flink tempo te moeten afleggen heb ik lekker aan mijn conditie kunnen werken: fysiek, maar ook mentaal.