Communiefeest

Al bij het openen van de gordijnen is duidelijk dat het vandaag, als voorspeld, een mooie, zomerse dag gaat worden. Prima weer om eens een stukje te gaan fietsen.

De supermarkt, die zo handig direct naast het hotel is, is op zondag gesloten. Het komt later op de dag in een grotere plaats wel goed met het inkopen van mijn dagelijkse levensbehoeften. Het is mijn eerste zondag in Polen, tot diep in de ochtend lijken de dorpjes waar ik doorheen rijd uitgestorven en is er nauwelijks verkeer op de weg. Hier wordt echt nog zondag gehouden denk ik.

Met de ervaring van gisteren, wetend dat de route weer voornamelijk vlak is en gebaseerd op wat ik op de online fietskaart zie, verwacht ik vandaag een nogal saaie route. Niets is minder waar. Ik fiets hier in het merengebied van Polen, zo is me verteld door een voorbijganger tijdens de koffie onderweg. Volgens mij ben ik hier ook in een rijk deel van Polen. De meeste wegen zijn prima geasfalteerd, er is veel nieuwbouw en ik zie ook heel wat mooie huizen. Mooi, volgens Poolse begrippen dan. Het landschap is afwisselend en de dorpen zijn leuk om doorheen te fietsen. Bij het passeren van een kerk die net uitkomt zie ik dat iedereen er wel heel erg op z’n zondags uitziet. Ik ben niet zo thuis in de Roomse rituelen en feestdagen, maar ik zie wat kinderen overdreven uitgedost, dus ik denk dat het communie dag is.

Rijdend over de A9 richting het noorden, kom je langs hotel Akersloot. Het Van der Valk hotel ligt, kijkend vanaf de snelweg, temidden van weilanden met grazende koeien zover het oog reikt. Toch staat het grote parkeerterrein altijd vol met auto’s. Ik vraag mij dan altijd af wat al die mensen toch te zoeken hebben in dat hotel. Dat scenario, waarvan ik hoop dat ik het beeldend genoeg omschreven heb, houd dat even vast. Dat is namelijk ook wat ik zie als ik op de fiets mijn hotel nader. Aangekomen bij het hotel staan er borden buiten om 2 families welkom te heten die communie feesten te vieren hebben. Ik schat een paar honderd feestgangers, die eruit zien alsof ze zich voor een bruiloft gekleed hebben. Op z’n mooist, maar net als bij die huizen, wel volgens Poolse normen! De feestgangers lopen van feestzaal naar buiten in en uit. Buiten zijn de springkussens en wordt er gerookt. Roken doet vrijwel iedere volwassene hier volgens mij. Ik moet daartussen dus mijn weg zien te vinden naar iets van een receptie waar ik mij kan melden.

Het behoeft weinig fantasie dat ik, zacht uitgedrukt, nogal opvallend afsteek in dit gezelschap. Maar kijk aan; ook hier heb ieder nadeel z’n voordeel. De gewoonte van de Pool om een ander, of in elk geval een onbekende, geen blik waardig te keuren werkt hier in mijn voordeel. Aangezien ik als lucht ben, die zich te midden van hen voortbeweegt, voel ik mij daar helemaal niet ongemakkelijk bij.

Morgen is er een camping op mijn route. Volgens de website niet zomaar een camping, maar een glamping. Ik kan niet wachten!