Kamperen!!!

Zo wispelturig als mijn stemmingen is ook mijn besluitvorming. Had ik gisteravond nog bedacht dat ik een nacht langer zou blijven in het hotel, vandaag zit ik toch weer op de fiets. 

Dat ik toch vertrokken ben ligt zeker niet aan de familie die het hotel runt. De 2 Engels sprekende familieleden komen “happy birthday” aan mijn tafel zingen en ik krijg een stuk taart aangeboden. Ik vraag: how to celebrate your birthday in Poland? Antwoord: drink!..... and bbq. Het wordt voor mij toch maar koffie bij de taart; het is namelijk druk op mijn verjaardag. Ben de hele avond in de weer met het antwoorden van alle spontane en afgedwongen felicitaties, voornamelijk per WhatsApp. Tussen de bedrijven door boek ik een vakantiehuis voor overmorgen voor een bedrag van 36,86. In Szloty! Dus voor € 8,14! Bij de planning van de route er naartoe zie ik dat ik 4 campings zal passeren. Het matras, vulling hoofdzakelijk stro, zal zeker ook een rol gespeeld hebben, maar ik besteed mijn  snipperdag vandaag aan een stukje fietsen. Tot aan camping 1 is het maar een kleine 50 kilometer. Heb ik alle tijd om de volgende campings af te gaan of nog iets te boeken als het niet lukt. En morgen dan dus weer een snipperdagje voor de resterende 45 kilometer.

Ik start vandaag aan de rand van een heel groot beschermd natuurgebied. Net op weg, spreek ik een tweetal Britse echtparen en hun Poolse gids. Ik had ze gisteren al opgemerkt in het hotel en gehoord dat zij Engels spraken. De opmerkingen, met die droge Engelse humor als het over mijn fietstocht en de Poolse mentaliteit gaat, maken dat mijn dag gelijk al met een grote glimlach begint.

Bij de eerste camping tref ik de beheerders; zij treffen voorbereidingen voor een schoolklas die vanmiddag een bezoek zal brengen. Ik kan hier overnachten; zie dat er al één tent staat. Maar die is van hen en daar is vannacht niemand. Oké, wat een paar weken geleden nog een no-go was ga ik nu dus toch doen. Ik ga in mijn ééntje midden in een groot natuurgebied op een camping overnachten. Denk ik.

Het is nog maar halverwege de middag dat mijn tentje staat, ik een douche genomen heb en de klas gearriveerd is. Ik ga nog even voor een wandeling weg. Bij terugkomst tref ik niet alleen één van de beheerders aan maar ook een jonge man en een vrouw. De Franse Guillaume (zeg maar Gi) en de Belgische Mathilde. Haar man Dokus is even boodschappen doen. Ze zijn alle drie….  op de fiets. De Belgen en de Fransman hebben elkaar vanmorgen voor het eerst ontmoet en mij nu dus ook. Geen van ons heeft eerder hier in Polen een andere bikepacker gezien en nu treffen wij elkaar dus op één dag. Mathilde en Guillaume hebben van de beheerder net een fles wodka gekocht. Het is een beetje veel voor z’n drieën zegt Mathilde, maar met z’n vieren moet het wel lukken vanavond om die fles leeg te krijgen.

De wispelturigheid lijkt geen vat te hebben op mijn voorgevoel; dat ik morgen maar 40 kilometer hoef te fietsen kan wel heel eens heel goed uitkomen.