Muziek en podcasts

Vorig jaar deed ik een oproep tot suggesties voor muziek die ik zou kunnen toevoegen aan een afspeellijst op Spotify. Die afspeellijst had ik toen speciaal voor op de fiets samengesteld en Lissabon genoemd. Het bestond uit muzieknummers die allemaal op de één of andere manier van toepassing waren op mijn fietstocht. Niet alleen over fietsen, maar ook over alleen reizen, naar de zon, weer naar huis willen en vooral het thema vrijheid blijkt een enorme bron van inspiratie voor liedjesschrijvers te zijn. Het is een hele leuke en vooral inspirerende lijst geworden. Er zijn nummers op terecht gekomen die ik zelf nooit zou bedenken en vinden, waarvan een aantal zelfs tot mijn favorieten is gaan behoren. De naam is inmiddels gewijzigd naar Baltic, maar de functie heeft nog niets aan kracht verloren. Als ik even genoeg heb van mijn eigen gedachten of het fietsen even saai is, gaan de oortjes in en Spotify aan. Ik krijg altijd weer energie van die muziek. De lijst staat nog steeds open voor suggesties. Wie geïnteresseerd is in wat er op die lijst staat en eventueel zelf nummers wil toevoegen kan ik een link toesturen, waarmee ik de lijst deel. Laat het mij via WhatsApp maar even weten. Ik behoud me natuurlijk wel het recht voor om nummers weer te verwijderen. Zo heb ik pas een nummer van De Dijk, “Ik kan het niet alleen”, als ongepast voor deze lijst afgevoerd.

Dit jaar heb ik ook de podcasts ontdekt. Dat wil zeggen, ik zie door de bomen het bos niet zo erg met die podcasts, maar ik heb van Marit een aantal bruikbare tips gekregen. Zij kent mijn voorkeuren en belangstelling wel. Op mijn op internet bejubelde camping (wat zeg ik, glamping!) waar ik ben beland, moet ik even denken aan de podcast die ik vandaag beluisterd heb over Wilco van Rooijen (bergbeklimmer). Een citaat van hem: “als je uit je comfortzone komt, al is het met iets kleins, dan gaat het je iets brengen”. In één van mijn eerdere verslagen heb ik geschreven dat ik niet in mijn eentje op een camping wilde staan. Inmiddels heb ik al in gezelschap wild gekampeerd en sta ik nu alleen op een camping en is het enige onderscheid met wild kamperen dat ik een douche waar warm water uit komt en een toilet tot mijn beschikking heb.

Het water uit de douche vertrouw ik niet. Ik heb nog een bidon met water waarmee ik koffie en mijn instant noodle maaltijd kan bereiden. Zo’n maaltijd is voor mij overigens ook al grensoverschrijdend.

De dag was vandaag een beetje saai, vandaar ook maar enkele foto’s. De foto van de blauwe beker is een klein eerbetoon wat ik hier zal toelichten. Deze beker vergezelt mij al jaren op mijn fietstochten en is, samen met een besteksetje en een theelepel, mijn enige serviesgoed. Na talloze keren is de laatste maal dat ik kokend water erin schonk één keer teveel geweest. Hij werd te poreus en is gaan lekken. Ik heb een mooie nieuwe beker kunnen kopen en met pijn in het hart heb ik afscheid genomen van de beker waaruit ik zoveel koppen koffie, thee en water gedronken heb.