Onverharde paden

Voor ons aller geruststelling: ik heb research gedaan naar fietsen in Polen. Tijdens de fietsbeurs heb ik één van de wereldfietsters (https://wereldfietser.nl/) die een aantal jaar geleden naar Sint Petersburg is gefietst, praktisch doorgezaagd. Inmiddels onderweg heb ik uitgebreid met Karin gesproken. Het lijkt mij dat beide dames nergens voor terug schrikken. Daarom ook nog google afgestruind. Daar heb ik geleerd dat de Poolse wegen, en dat is internationaal nogal gebruikelijk, genummerd zijn. Op wegen met 1 of 2 cijfers mag wel gefietst worden, maar dat is niet aan te raden. Wegen met 3 of 4 cijfers zijn ook niet aan te raden, maar om ergens te komen verdienen die voor de fietser wel de voorkeur.

Van Berlijn tot Warschau volg ik de EuroVelo route 2. Dat is een deel van een Europese fietsroute die start in Ierland en eindigt ergens aan de grens van Polen met Wit-Rusland. De trajecten van deze route hebben de kwalificatie: ontwikkeld, in ontwikkeling of gepland. De trajecten in Polen zijn gepland(!). Voor de kenner even een uitleg waarom ik niet Euroroute R1 fiets: die komt niet zo lekker uit met mijn plan om zowel Warschau als Vilnius per fiets aan te doen. Deze route loopt bovendien door het Russische Kaliningrad. Ik ben daar momenteel niet zo welkom.

Ik ben vanmorgen vroeg vertrokken, heb de wind opnieuw grotendeels mee, dus het gaat lekker vlot. Mijn route had ik, zoals gebruikelijk, vooraf bestudeerd in woord en beeld (lees: grafieken). Ik wist dat een aanzienlijk deel van mijn route over onverharde paden zou lopen.  Pas na een kilometer of 50 tref ik de eerste. Mijn beeld van een onverharde weg is een karrespoor, gras in het midden, maar over sporen, door landbouwwerktuigen gecreëerd, goed fietsbaar. Zo niet deze. Dit is een zandbak! Ik ploeg een paar kilometer voort, voornamelijk lopend en af en toe een stukje fietsend tot ik weer slippend en slingerend zowat van mijn fiets rol. Gelukkig blijft het bij deze paar kilometer en volgt er nog een paar kilometer onverhard, maar fietsbaar.

Tijdens de lunch om een uur of 1 heb ik er niettemin 66 kilometer opzitten en dat is niet verkeerd. Tegenwoordig heb ik een goede verstandhouding met Komoot. Dit is één van de vele navigatie apps. Komoot vertelt mij alles over de door mij geïmporteerde EuroVelo route: hoogteprofiel, moelijkheidsgraad, wegtype, ondergrond etc. Ook kan ik een voorstel laten doen voor een route van mijn lunchplek naar het adres van het hotel wat ik geboekt heb. De schrik van de zandbak zit er goed in, vandaar. Het voorstel is een route van 20 kilometer, over uitsluitend 3-cijferige wegen, moeilijkheidsgraad: makkelijk. Ik sta nu voor een keuze. Mijn oorspronkelijke route is nog 31 kilometer, van de totale 20,7 kilometer onverhard, heb ik tot nu toe naar schatting 3,7 kilometer gehad. Vele alleen reizenden vinden het een voordeel dat zij alles zelf kunnen beslissen. Ik leun graag op de wijsheid van een ander. Het wordt de eerste optie.

Het hotel wat ik heb geboekt (nog slechts 1 kamer beschikbaar @Booking.com!) is een enorm landhuis, horend bij een stoeterij. Ik heb er een voorstelling bij hoe voornaam en levendig het hier ooit geweest zal zijn, maar lijkt nu zelfs door de paarden verlaten te zijn. Na overhandiging van de sleutel neemt de beheerster met een “tot morgen” afscheid. Het lijkt erop dat ik het hele complex alleen bewoon vannacht. Ik ga zo nog even het stadje in om wat te eten, maar neem mij voor om voor het donker wordt terug te zijn.