Polen

De zon ga ik vandaag niet te zien krijgen volgens de verwachtingen, maar de wind waait vandaag uit het westen, voorlopig éénmalig zo te zien. De handschoenen en beenwarmers zijn weer van onder uit de tas opgediept, want het is koud. Dat zal dan wel bij die westenwind horen, maar het zal wel droog blijven.

Koffie maar niet uit het thermoskannetje, maar binnen bij een bakkerij vanwege de kou. Boodschappen kan ik in dezelfde plaats doen, zonder al te veel om te rijden. Alles wat eetbaar was in mijn bagage heb ik gisteravond als avondeten opgegeten. Griekse yoghurt met cruesli, banaan, pinda’s en haverkoekjes. Om een uur of 12 kom ik langs Fischereibetrieb Detlef Schneider & Sohn. Met Detlef heb ik een paar dagen geleden spontaan telefonisch kennisgemaakt. & Sohn is baby André (van 31) weet ik van Piotrek; het juiste woord voor zoon wist hij waarschijnlijk niet. Sorry Piotrek, het is 12 uur, een beetje vroeg om mijn kamp al op te gaan slaan bij je vriend, waarvan ik vast korting krijg als ik zeg dat ik door jou gestuurd ben. Het is dinsdag en jij bent nu waarschijnlijk weer in Colbitz aan het werk, dus van samen vissen en barbecueën komt toch ook niets terecht.

Een paar kilometer verder een gedenkwaardig momentje: ik verlaat Duitsland en rijd Polen binnen. Ik meen dat ik het hier al eerder gemeld heb, maar ik zie op tegen het Poolse deel van mijn avontuur. Direct na de grensovergang houdt het fietspad op en moet ik verder op een provinciale weg met voorbijrazend verkeer. Bedenkend dat als die ruim 1.000 kilometer die me in Polen wachten op deze manier afgelegd moeten worden, zie ik, vrijwel letterlijk, mijn geest al zweven. Maar na 10 kilometer ga ik een boerenweggetje op en de rest van de dag blijven het zulke weggetjes, die allemaal redelijk goed te fietsen zijn als je wat om de gaten heen stuurt. 

Ik vind een mooie picknick plaats voor de lunch. Vanwege die meewerkende wind heb ik al zoveel kilometer afgelegd dat ik de camping die ik in gedachten had voor vandaag al om 14.00 uur zal bereiken. Ja echt, de intentie is er iedere dag! Ondanks het beschutte plekje stap ik na de lunch weer behoorlijk verkleumd op de fiets. Wil ik met deze temperatuur echt weer in mijn tentje? Ik besluit door te fietsen naar Sulęcin, dat is een grotere plaats met ook een camping én meer kans op ……. een alternatief. Daar aangekomen regel ik op de stoep via Booking.com een hotelkamer, wel nog weer 10 kilometer verder trappen. Maar ik beland in een prachtig nagelnieuw gebouw. Ik heb de mooiste kamer tegen de voordeligste prijs tot nu toe.

Het is 1-0 voor Polen!