Voornemen tot kamperen

Het besluit om zondag weer verder te fietsen werd zaterdag op voorstel van Kathi uitgesteld tot zondagmorgen. Zij en Marla zouden het wel erg gezellig vinden als ik nog een dagje zou blijven. Ik zou dan ook Alex nog kunnen ontmoeten, die later in de middag weer terug verwacht werd van een paar dagen fietsen met vrienden.

Vanmorgen neem ik dan toch echt afscheid. Alex en Kathi zijn beide leerkracht en ’s zomers hebben zij 6 weken vakantie die ze graag besteden aan fietsen. Marla in een karretje achter de fiets. Ik weet inmiddels dat ze van festivals houden en ik probeer hen ervan te overtuigen deze zomer in Nederland te komen fietsen en een tegenbezoek te combineren met een bezoek aan Mystery Land. Hoewel het eerder denkbaar is dat ze Marla daar gewoon mee naar toe nemen kan ik dan natuurlijk ook op haar passen.

De 12 kilometer om de stad uit te fietsen kosten wat tijd en ik steek daarbij ook een keer de Spree over met een pont. Daarna gaat het fietsen heel vlot. Vooral direct na Berlijn veel mooi geasfalteerde fietspaden door het bos en langs de vele meren die in deze omgeving zijn. Ik ben, serieus, op weg naar een camping, als ik halverwege de middag, 5 kilometer voor de beoogde camping, door een leuke toeristenplaats, Buckow rijd. En het begint te regenen! Zelfs mijn lievelings weer App geeft aan dat er later vandaag nog wat meer regen kan vallen. Dan kun je nog zo graag willen kamperen, maar de verleiding om bij een hotel aan te kloppen is dan wel erg groot.

Niet reserveren en zomaar voor de deur staan is in mijn geval een risico. Vanwege beperkingen in bagage ben ik toch al verstoken van alle, op mijn leeftijd, noodzakelijke cosmetische toevoegingen. Daarbij is een ontsteking aan één van mijn ogen nog steeds wel enigszins zichtbaar. Ik draag een fleece jas die in betere tijden wit geweest is. Aan mijn fiets en het dagelijkse sokkenwasje kan ik wel zien hoeveel stofwolken er inmiddels op dit witte jasje zijn neergedaald. Ik kom vaak wat onhandig van mijn fiets af en maak mijn entree niet zelden struikelend over mijn eigen 6 tassen. Die neem ik graag in één keer mee naar binnen, want ik ben liever lui dan moe. Ik zou mij, als gerenommeerd hotel, niet graag als gast willen.

Maar het, voor Oost-Duitse begrippen, chique uitziende hotel, stelt mij toch voor een redelijke prijs een kamer ter beschikking. Daardoor kan het gebeuren dat ik al om 15.30 uur, gewassen en gestreken, dit verslagje schrijf. Maandag is het rustdag voor het restaurant beneden. Ik ben moe van een wat kort nachtje, de WiFi op mijn kamer is prima, en de ingekochte Griekse yoghurt en cruesli voor het ontbijt heb ik morgenochtend niet nodig. Die eet ik denk vanavond als maaltijd bij het kijken van een film op de laptop.

De zon schijnt weer.