Jarig

Dat ik mijn verjaardag niet alleen ging vieren wist ik vanmorgen al, ik kon het alleen nog niet weten.

'Es mi cumpleaños' is de Spaanse les voor vandaag, dus daar begin ik bij het bestellen van mijn ontbijt gelijk mee. De barman, ik weet nog steeds geen naam, zet grote ogen op. "Birthday?" Yes, een voldoende vandaag, hij begrijpt wat ik zeg. Het is druk bij het ontbijt vanwege het weekend en er klinkt van verschillende kanten een 'felicidades'. Zo, de toon voor vandaag is gezet.

Onderweg hele mooie vergezichten in het dal, maar weinig dorpjes. In Barcone ga ik proberen of één van de bewoonde vijf huizen die het dorp telt misschien een cafetaria herbergt. Dat is hier echt geen gekke gedachte. Geen cafetaria, alleen bij de dorpspomp een oude man. Na even de teleurstelling dat de koffie aan me voorbij gaat vanmorgen, bedenk ik ineens dat ik toch zelf water kan koken? Blij met het verzetje loopt de oude man gedienstig met me mee van de pomp (hij zorgt met een druk op de knop voor stromend water) aan de ene kant van het plein naar mijn tijdelijke kitchenette aan de andere kant. Ondertussen babbelen we wat in het Nederlands en Spaans. Ik reken erop dat we even samen koffie gaan drinken,  maar zowel de koffie als de aangeboden koek blijft hij consequent afslaan. Dan komen Carmen en Alberto en hun zoon thuis. Zij wonen aan het plein en spreken Engels. Ze willen geen koffie, maar of ik niet even binnen in de casa mijn koffie op wil drinken. Natuurlijk; de oude dorpsgenoot wordt ook uitgenodigd, maar slaat dit af omdat we toch alleen maar Engels spreken. Zoveel Spaans begrijp ik nog wel en ik voel ook zijn teleurstelling. Dat ik jarig ben weten ze nu natuurlijk allang en ik krijg een schaal met koekjes voor mijn neus. Had ik denk dat ik anders ook wel gekregen, maar ik vind de gedachte leuk. Zij spreken zo goed Engels omdat ze 4 jaar in US, Colorado hebben gewoond. Het is veel te vroeg voor lunch, anders had ik dat zeker gekregen. Ik krijg uitgebreid tips wat ik in Atienza, waar ik tegen die tijd denk te zijn, even moet zien en welk restaurant zij zouden kiezen. Weer op weg, komt mij na een paar kilometer een fietser tegemoet. Het postuur en de zwaarbeladen fiets. Dat kan niet missen. Ik groet en vraag of hij Nederlander is. We staan zo'n beetje midden op de weg en een motorrijder stopt en vraagt of we problemen hebben. Nee hoor, gewoon 2 mesjogge landgenoten die elkaar ontmoeten. Hij is een paar dagen geleden naar Madrid gevlogen en nu op weg naar huis. Ik vraag hem het volgende dorpje even in te rijden en zich te melden bij Carmen en Alberto. Die gaan van hun stoel vallen als er na 10 minuten alweer een Nederlandse fietser voor hun neus staat. Of hij het heeft gedaan weet ik natuurlijk niet.

Atienza blijkt een heel toeristisch dorp, waar ik op advies wel even de gezellige pleintjes bezoek, maar niet op het terras neerstrijk (advies Alberto). Ik rijd bijna het dorp weer uit, waar 'mijn' restaurant is. Ik vertel de ober dat het lijkt alsof ik thuis ben. Terrasmeubilair van Amstel, servethouder Heineken en voor het terras staat een sportauto met Nederlands kenteken. De bestuurder heeft een niet zo bij zijn auto passend postuur en moet noodgedwongen de weg van terras naar zijn auto in 2 etappes afleggen. Hij ziet in mij wel een goede tussenstop als hij ontdekt dat ik Nederlandse ben. Hij schuift aan en we kletsen wat over Spanje en onze reisdoelen. En daarna over werk. Hij is bijna 80 en heeft tot zo'n 25 jaar geleden kleding gemaakt. Zelf ontworpen? Ja, van alles, maar vooral colberts vond hij leuk. Zijn hele collectie aan ontwerpen heeft hij eens geschonken aan een modevakschool. Ik zit niet zo in het modewereldje, maar bedenk dat ik zijn naam niet gevraagd heb. Mogelijk heb ik met een wereldberoemde couturier van weleer aan tafel gezeten.

Het is warm vandaag, hoewel ik daar op de fiets niet zoveel last van heb. Ik heb tegen het einde van de dag toch moeite met de zoveelste klim en dat gebeurt nu toch wel wat vaker. Fanta en havermoutrepen helpen dan wel wat. Treedt er nu dan toch een soort metaalmoeheid op? Gelukkig heb ik voor de laatste 900 kilometer redelijk ruim de tijd en zolang ik nog iedere morgen weer zin heb om te gaan zal het wel lukken.

Ik heb vanavond een terras vol met visite (zie foto), maar ze willen allemaal voetbal kijken. Het staat gelukkig nu wel 1-0 voor de juiste club.

Dank voor alle felicitaties via web en app in woord en beeld, gezongen en gesproken. Ik was echt jarig vandaag!

Morgen naar Madrid!

Het is intussen 2-0