Vía de Servicio

Vandaag gaan we eerst door het centrum naar Palacio Real voor de officiële foto. Het hele Koninklijke plein werd geblokkeerd door de rij wachtenden voor de entree. Maar de foto is gemaakt en gepost. Bij het paleis start ook deel 2 van de Ibericaroute. Deel 2 lijkt vandaag te staan voor: 'Fietsen door Iberië voor gevorderden'.

Vanaf het paleis fiets je vrij snel Madrid aan de westkant uit. Het is parkachtig en rijdt vrij gemakkelijk tot ik voor een steile trap naar beneden sta om onder een weg door te komen. Ik begin maar met het afladen van de tassen van de fiets. De eerste fietser die dezelfde weg te gaan heeft kijkt wat verstoord vanwege de ruimte die ik inneem. Maar hij kan erlangs en met een soepel gebaar zet hij zijn carbonnetje op het achterwiel om zo de trap af dalen. Met fietser nummer 2 heb ik meer geluk. Ik ga je helpen zegt hij, zoveel Spaans begrijp ik nog wel. Hij brengt zijn fiets naar beneden en ik de eerste tassen. Weer boven druk ik hem mijn telefoon in de handen en commandeer in vlot Spaans gebarentaal dat hij halverwege de trap moet gaan staan en een foto moet nemen. De fiets volgt en aan de andere zijde is er geen probleem.

Nu Madrid is achtergelaten rijd ik het Spaanse Gooi binnen. Het ene welvarende dorp volgt het andere op. Toch eet ik ook hier een heerlijk driegangen dagmenu voor nog geen € 15. Nadat de Porsches en Tesla's via de snelweg zijn verdwenen komt er een kink in de route. Ik moet een aantal kilometer langs spoorbaan en snelweg over een onverhard pad. Het pad wordt van zanderig naar rotsachtig en steeds smaller tot ik op enig moment een diepte in kijk waar het hart van menig mountainbiker misschien sneller van gaat kloppen, maar de mijne binnenkort gaat stoppen als ik nu doorga. Terug dus en een kilometer eerder met een loopbrug over die snelweg heen. Met de route begeleiding kan ik nu niets meer, want er zit voorlopig een snelweg tussen. Ik kom er zelf niet echt uit op het minuscule schermpje wat ik ter beschikking heb, dus ik laat Google bepalen hoe de weg naar mijn eindbestemming verder gaat. Die stuurt mij onmiddellijk de Vía de Servicio op. Dit is een ventweg langs de snelweg. Hierop rijdt verkeer wat binnenkort de snelweg opgaat en alvast daarvoor het juiste tempo gaat rijden, samen met verkeer op weg naar huis, dat zich voorbereid op de laatste hobbelige kilometers, of juist aan de kant gaat staan om even te laten weten bijna thuis te zijn. Daar is nu nog een element aan toe te voegen: ik op mijn backpackbike. Gelukkig heb ik net mijn gisteren aangeschafte en dringend geadviseerde 'pas-op-gevaar-op-de-weg-knipperlicht' op mijn bagagedrager bevestigd. Volgens kenners ben ik daarmee al op 300 meter afstand zichtbaar.  De laatste 25 kilometer rijd ik dus samen met alle forenzen op. Veel natuur heb ik vandaag niet gezien, maar ik logeer bij een manege en daar is het lekker rustig en heb ik toch nog vogels horen fluiten.