Boekenwijsheid

Ik zit vanmorgen niet zo lekker op de fiets. Het zou kunnen komen omdat ik me niet heel prettig voelde in het appartement bij de manege. Ik heb geen last van de paarden gehad en volgens mij hebben de paarden ook geen last van mij gehad, maar het was er gewoon niet echt fijn. Of het komt door mijn staat van zijn, die buien komen en gaan zonder enige aanleiding en aankondiging. Of ik heb gewoon heimwee.

Voor de koffiepauze vind ik niet echt een geschikte plek; het wordt een boomstronk een stukje van de weg af het bos in. De telefoon blijft in de houder! Daar is een reden voor. Simyo laat mij, na iedere aankoop van extra MB’s, onvermoeibaar weten dat ik bijna door mijn data heen ben en dat de maand nog lang niet om is. Ik word al steeds handiger in het achterhalen van de datavreters die ik gebruik en hoe ik die kan tackelen. Zo zit ik dus op mijn stronk met croissant in de ene en koffie in de andere hand een half uur lang alleen maar voor mij uit te staren. De zon, vogelgezang, boslucht en verder niets! Het helpt. Ik knap er lekker van op.

De fietstocht van vandaag bevat het hele spectrum van “helm-op-en-pas-op: levensgevaar-lampje-aan” provinciale weg tot “stap-maar-af-want-fietsen-wordt-hier-niks” zandpaden. In een omgeving wat grotendeels bestaat uit gehuchten van hooguit 10 huizen, wordt de afstand niet meer alleen door mij, maar ook door aan- en vooral afwezigheid van hotels bepaald. Na een behoorlijk lange afstand is het lekker om hier gewoon in het hotel te kunnen eten. Ik kook overigens best vaak zelf. Vanavond houd ik dus wel weer wat tijd over om te lezen.

Dat van die 3 boeken die ik lees heeft wat reacties teweeg gebracht. Zal dat toelichten. Het eerste boek wat ik lees is “De meeste mensen deugen”. Oh, de ironie! Hoewel ik de laatste zal zijn die beweert dat Polen niet deugen; ze zijn alleen niet aardig. Als ik genoeg heb van de opsommingen van feiten en statistische gegevens in dat boek, wil ik nog weleens overschakelen naar: “Help, ik heb een puber”. Niet vreemd dat de uiteenzetting van Kluun van de gevolgen van een wispelturig (puber)brein mij juist nu aanspreekt. De vermakelijke wijze waarop hij dat doet brengt een haast nostalgische heimwee teweeg naar de tijd dat ik zelf pubers had. Dan wel met de kennis van nu; namelijk dat het goed kan komen. Toch? Dan heb ik nog een boek om lekker te lezen. Esther Verhoef is uit en ik ga nu beginnen aan Hendrik Groen in Benidorm. Zo kunnen, met mezelf erbij, op één dag zomaar heel wat fasen van het leven passeren. Op de periode tussen mijzelf en die van de bejaarde Hendrik, de fase van het Zwitserleven gevoel zeg maar, heb ik een voorschot genomen door er met de fiets voor langere tijd tussenuit te knijpen.

Morgen worden route en bestemming nog even gedirigeerd door Booking.com. Daarna zie ik veel campings op mijn route. Dat belooft een mooie omgeving en wie weet een camping die werkelijk bestaat en ook nog eens in trek is bij andere vakantiegangers.