Milow

Twee nachten heb ik in Pension Zum Lindenwald doorgebracht. Omdat ik de hele dag een beetje rondhang bouw ik daar met deze en gene een band op. Allereerst de moeder van de eigenaar, die onbezoldigd meewerkt. Ik vraag haar al bij aankomst of er een wasmachine is of een wasserette in het dorp. De vraag stellen is hem beantwoorden, natuurlijk is er een wasmachine. Maar niet voor gasten, gis ik. Nee inderdaad, maar ik hoor de twijfel in haar stem. Tja, geef me één vinger…  Ik besteed even aandacht aan het schattige hondje wat in een mand in haar kantoortje ligt, zet zelf mijn puppy blik op en het werkt. Morgen, na handdoeken en beddengoed mag mijn wasje wel even in de machine.

Er is een keukentje voor gebruik van de gasten. Ideaal, dus ik kook weer 2 avonden zelf. Volgens mij heb ik tot nu toe meer zelf gekookt dan in een restaurant gegeten. In dat keukentje tref ik ook de Poolse Piotrek; ik zeg hem dat de pizza die hij in de oven heeft zo lekker ruikt. Hij begrijpt me maar net aan. Spreekt een heel klein beetje Duits, ietsje beter Engels. Dat wil zeggen: 4 woorden Engels en 3 woorden Duits. Als zijn pizza op is zoekt hij mij weer op in de eetzaal; in een hoek daarvan, waar de beste WiFi is, heb ik een kantoorplek ingericht om te kunnen werken. Het is grappig hoeveel ik over hem te weten kom ondanks zijn <10 woorden buitenlands. Als ik dan naar Polen ga dan moet ik foto’s gaan nemen bij de plaats Kostrzyn, zijn woonplaats. Dat ligt in een natuurgebied; een vriend van hem heeft in dat gebied pension waar hij in het weekend altijd gaat vissen. Ik zoek het op en plaats en pension blijken zowaar op mijn route te liggen. Piotrek heeft het niet meer van enthousiasme; hij gaat onmiddellijk zijn vriend bellen, die spreekt Duits! Voor ik het weet zit ik met Piotrek zijn telefoon een gesprek te voeren met zijn vriend en het gaat ongeveer als volgt: ik weet ook niet waarom ik je nu aan de telefoon heb, maar mijn fietsroute komt langs jouw pension en mogelijk komt het zo uit dat ik dan een overnachting bij je boek. We ronden het wat ongemakkelijke gesprek af en Piotrek drukt me op het hart om te zeggen dat ik hem ken als ik daar heenga. Krijg ik vast een goede prijs!

Vanmorgen krijg ik 2 gekookte eieren van moeder eigenaar mee voor onderweg. Vandaag is een grijze, maar vrijwel droge dag voorspelt. Het valt mee. Ik zie regelmatig de zon en het is vooral heel lekker dat de temperatuur zoveel beter is. Het fietsen gaat gemakkelijk. De wind komt nog wel uit het oosten, maar is aanzienlijk minder en ik fiets veel door het bos. Hoogtemeters alleen als er een viaduct is. Ik fiets regelmatig langs de Elbe en de omgeving is hier prachtig. Ik kom voor het eerst ook meerdere bikepackers tegen, maar het komt er niet van om één van hen ook te spreken. Eén keer moet ik de Elbe met een veerboot oversteken. Wat is eigenlijk de naam voor iemand die hetzelfde werk doet als een conducteur, maar dan op een veerboot? Nou ja, die dus, heeft als vrachtwagenchauffeur in Nederland champignons gereden. Goed verdiend, de files en alle stress was hij klaar mee. Nu zijn de ritten beperkt tot deze en gene zijde van de Elbe. Hij neemt afscheid met een “goedemiddag” aan de overkant. Ik ben in Milow terechtgekomen en de natuurcamping laat ik even links liggen. Er mogen maximaal 4 tenten staan en, afgezien van een toilet, zijn er geen voorzieningen. Er is altijd wel een goede reden om het tentje in de tas te laten zitten.