Mijn villa in Laren

Gisteravond dus toch een pension. Ik word daar ontvangen door een heel redelijk Engels sprekende jonge man. En kunnen communiceren doet wonderen. Hij is behulpzaam en sjouwt mijn fietstassen naar boven. Of ik soms, jawel, de wasmachine ook nodig heb? Dat lijkt me niet nodig. Wil ik morgen een ontbijtbox? Dat wil ik wel en gelukkig heb ik szloty’s om af te kunnen rekenen. Mijn fiets wordt zorgvuldig bij hem in de garage gestald en hij verzekerd mij dat de poort vannacht afgesloten wordt. Hij is nieuwsgierig naar de riemaandrijving en naafversnelling van mijn fiets, in plaats van ketting en derailleur. Ik vind het leuk om even over iets anders te praten dan uitsluitend de strikt noodzakelijke conversaties, zoals in de afgelopen week.

Als ik nog even voor mijn verslag in de gezamenlijke keuken zit komt één van de medebewoners zwalkend voorbij. Na wat gevloek, dat denk ik tenminste, en diverse deuren geprobeerd te hebben, vindt hij zijn kamer. Maak me even zorgen om mijn nachtrust, maar dat blijkt achteraf gezien niet nodig. Waarschijnlijk zijn we allebei, door verschillende oorzaken, knock-out in bed beland. Ik ben vanmorgen weer helemaal opgeknapt eruit gestapt. Of dat voor hem ook geldt weet ik niet. De ontbijtbox is heel uitgebreid en met zorg samen gesteld. Na mijn wat karige diner van gisteravond heb ik vanmorgen maar alles opgegeten wat er in die box zat.

Het weer is inmiddels al een paar dagen stralend. De zomerse (fiets)kleding is al van onder uit de tas gehaald. Het is zonnig en overdag een graad of 23 à 24. Die wind moet ik even wat nuanceren. Die komt uit het oosten, wat dus voor het fietsen niet gunstig is. Maar ik fiets regelmatig door het bos en veel landweggetjes hebben flinke bomen in de bermen, die volop in het groen zijn. Het zorgt mooi voor wat beschutting. Het is zo leuk om over die weggetjes te fietsen. Het is dus niet zo dat ik de hele dag, kromgebogen over mijn stuur, tegen de wind, mijzelf een weg baan. Hoewel die songtekst regelmatig in mijn gedachten is.

De laatste 10 kilometer fiets ik door bos en passeer ik regelmatig enorme villa’s. Fietsen hier is als in Laren, zeg maar. Daar is ook mijn onderkomen van vandaag; iets kleiner dan de norm hier in de omgeving, maar luxer dan ik de afgelopen tijd gewend ben. Het is een ontzettend leuk huisje met een stukje bos als tuin en een veranda waarop ik van het zomerse weer kan genieten. Het kost even wat moeite om de digitale weg te vinden naar de verhuurder, maar het lukt om, buiten Booking.com mijn verblijf met een nachtje te verlengen.

Morgen is kantoordag! Ik ben op het moment 3 boeken door elkaar aan het lezen en daar ga ik morgen, buiten op de veranda, ook tijd aan besteden.