Vlerk!

Toevallig reed ik ook in Utrecht toen ik op de radio hoorde over een Lhbtiqxyz club uit die plaats met de naam Vlerk. Een hardloopvereniging voor, en dat is dan weer wonderlijk, dames. Mogelijk ben je altijd welkom als je je maar vrouw voelt, maar dat verzin ik nu zelf. Bij het horen van die naam wist ik direct dat ik dat nooit meer zou gaan vergeten. Wat een heerlijk woord, een term met pit, een krachtterm! Ik ben niet zo van het vloeken. Heb van huis uit mee gekregen dat niet te doen en heb er ook simpelweg nooit een gewoonte van gemaakt. Maar VLERK is een geweldig woord voor als je eens wat van je frustratie kwijt moet.

Gisteren was zo’n vlerk-dag. De camping, die ik maandag na lang zoeken eindelijk gevonden had, was een pareltje. Daar lag het niet aan. Maar dat pareltje was wel ver van de bewoonde wereld. Vorige week mocht ik nog van de ijzeren voorraad van Guillaume profiteren, maar weer alleen op pad blijkt dat ik foerageren nog niet tot één van mijn kwaliteiten mag rekenen. Met andere woorden, de dag begon zonder fatsoenlijk ontbijt. Een fatsoenlijk ontbijt is een gezinsverpakking Griekse yoghurt, een banaan erdoor geprakt en daarboven de kiloverpakking granola flink laten schudden. Ik ken ze wel: mensen die ’s morgens geen hap door hun keel kunnen krijgen, maar daar heb ik geen last van. Nu dus alleen een kop thee en 2 typische Litouwse koeken, die me toch al de keel uitkomen. Vlerk!

De eerste 30 kilometer kom ik alleen door gehuchten zonder kruidenier. Koffie dan maar met een zakje notenmix met gedroogd fruit. Vlerk! Hoewel het nog niet eens zo’n verkeerde combinatie was. Aan het einde van de ochtend dan eindelijk een kleine supermarkt op mijn pad. Het wordt roggebrood, bomvol pitten en zaden (toch ook best lekker), want geen verse broodjes. Vlerk!

Direct na de lunch weer gaan fietsen valt zwaar heb ik ervaren. Ik ga dan eerst nog wel eens even liggen voor een tukkie, maar daar is de gelegenheid niet naar. Ik heb best een spannend boek, dus ik ga even lezen, denk ik! Mijn e-reader heeft al het gehobbel op de fiets blijkbaar niet overleeft, het scherm ziet er raar uit en een reset levert ook niets op. Vlerk! Vlerk! Dit is echt balen; lezen is mijn belangrijkste vermaak als ik niet op de fiets zit.

Geen moment kom ik in de flow van het fietsen. Dat is jammer, want vandaag fiets ik de hele dag in, alweer, een enorm natuurgebied. Foto’s die je maakt zijn alleen maar meer van hetzelfde zegt mijn chagrijnig, vlerkerig brein en de camera wordt niet gebruikt.

Gelukkig eindigt de dag goed. Ik heb in de achtertuin van mijn host weer een vakantiewoning voor mijzelf. Even na aankomst worden mij versgebakken oliebollen met een soort gehaktvulling aangeboden. Zo'n aardig gebaar had ik net even nodig. En ik heb het voor elkaar gekregen om mijn boeken in mijn telefoon te laden; het is niet ideaal, maar ik kan in elk geval weer lezen.

Vandaag weer een prima fietsdag. Ik sta op een leuke camping, heb net al even gezwommen in het meer en het dorp iets verderop lijkt een leuke toeristische plaats te zijn. Ik blijf hier een dagje langer en de dagetappes gaan vanaf nu wat korter worden. Mijn benen gaan steeds iets vroeger op de dag protesteren, maar daarvoor kan ik de term vlerk dan weer goed gebruiken.

Het is de afkorting van, en ik permitteer mij een kleine aanpassing omdat ik niet hardloop maar fiets: Vlechten Los En Rijden Kreng!